Verhalen
Student Godelieve spreekt in de CUTKlub
Onlangs werd Howie the Harp benaderd door de CutKlub (https://www.cutklub.com). Zij organiseren bij SOHO HOUSE te Amsterdam talks / kleine debatten over onderwerpen waarvan zij denken dat er nog meer aandacht aan besteed kan worden. Zij zochten een ervaringsdeskundige voor een talk over taboe’s op mentale gezondheid.
Onlangs werd Howie the Harp benaderd door de CutKlub (https://www.cutklub.com). Zij organiseren bij SOHO HOUSE te Amsterdam talks / kleine debatten over onderwerpen waarvan zij denken dat er nog meer aandacht aan besteed kan worden en vaak nog taboe's op liggen. Zij zochten een ervaringsdeskundige voor een talk over taboe’s op mentale gezondheid.
Op 9 november jl. vond deze talk plaats. Naast een psycholoog, een professor in klinische psychologie bij de VU was ook ervaringsdeskundige Godelieve uitgenodigd om ook het "echte beeld" te kunnen vertegenwoordigen en een beter beeld te krijgen wat er scheelt en waar je tegenaan kan lopen. Godelieve is stagaire bij Howie the Harp Rotterdam. Lees haar verslag over dit debat:
Cécile vroeg me onlangs of ik mee wilde doen aan een 'talk’ over taboes op mental health issues in Amsterdam van een organisatie genaamd CutKlub. Ik kende CutKlub niet en ben niet zo goed in discussiëren, dus ik sprak met de organisatie af even te video bellen. Al snel vond ik Tatiana en haar collega prettige dames en het leek me interessant samen met een professor en een gedragspsycholoog in gesprek te gaan over taboes op het gebied van geestelijke gezondheid.
Zo gezegd, zo gedaan. Op 9 november vertrok ik naar SOHO house in Amsterdam, vlakbij de Dam. Het was een regenachtige, donkere woensdagavond, maar toen ik binnenliep bij SOHO house, was ik prettig verrast. Een supermooi oud trading gebouw met verschillende zalen. Ik ging naar de vijfde verdieping, waar het restaurant was. Langzaam druppelden de andere sprekers en de gespreksleider binnen. Tatiana en haar collega stonden nog in de file, dus ik had even tijd om met de anderen alvast kennis te maken en verhalen uit te wisselen over werk. Els was een universitair docent en onderzoeker aan de VU, Jamie was een gedragspsycholoog met haar eigen praktijk en Stijn was een gezellige babbelaar. Ik snap waarom ze hem hadden uitgekozen als gespreksleider. De energie was goed en we konden het goed vinden, omdat we dezelfde interesses hadden.
Om 19.45 begon het event in één van de zaaltjes. Ons zaaltje was knus. Klein podium met vier stoeltjes voorin. Even 'test, test’ in de microfoons voor de techniek en daar gingen we. We begonnen met een inleiding over psychiatrie door de eeuwen heen. Vroeger ging men onmenselijk met psychiatrische patiënten om. Tegenwoordig is dat gelukkig anders. Els, van de VU, onderbouwde de vraagstukken met wetenschappelijke argumenten, Jamie vertelde over de ervaringen in haar praktijk en ik deelde mijn ervaringen als ervaringsdeskundige.
Ik vond dat Stijn, de gesprekeleider, de vragen goed onder ons verdeelde. Hij gaf me de kans uit te leggen hoe ik de afgelopen tien jaar na mijn diagnose ervaren heb, hoe ik om ga met medicatie, hoe mensen op mij reageren en hoe ik over bepaalde zaken denk. Terwijl we aan het praten waren hoopte ik dat mijn verhaal en de dingen die ik zei goed overkwamen, ik kan me namelijk nooit zo goed concentreren. Maar achteraf kreeg ik lovende reacties, dus dat stelde me wel gerust. Wat ook leuk was is dat mijn broer(tje) in het publiek zat. Hij ondersteunt me altijd, hij is eigenlijk inmiddels ook een soort ervaringsdeskundige door alles wat er met mij gebeurd is.
Voldaan, maar wel een beetje moe, nam ik rond elf uur de trein terug richting Den Haag. Met een uitnodiging op zak om ook een keertje bij de VU te komen spreken als ervaringsdeskundige.